Foto: Sarah Vermoolen
Op het oeroude continent Australië hebben Aboriginal volkeren vele tienduizenden jaren kunnen overleven. Met de komst van de blanken is hun cultuur in korte tijd compleet verstoord. De culturen botsen dermate dat er bijna geen uitwisseling mogelijk is. Daarom is een bezoek aan Manyallaluk een bijzondere ervaring. Hier vertellen Aboriginal gidsen je iets over hun cultuur, waar ze met recht trots op zijn.
Foto: Sarah Vermoolen
Hands On Ervaring
Blanke en zwarte Australiërs leiden al eeuwenlang een gescheiden leven. Er is nauwelijks of geen contact tussen elkaar. De meeste blanken hebben weinig respect voor de inheemse bevolking en al helemaal geen interesse. In het Aboriginal dorp Manyallaluk (bij Katherine in de Northern Territory) besloot de stamoudste vele jaren geleden om mondjesmaat toeristen toe te laten. Zij verblijven op een apart terrein en krijgen een dag of meerdaags programma voorgeschoteld. Het doel is te laten zien hoe de verschillende Aboriginal producten werden gemaakt. Het moet een echte ‘hands on experience’ zijn, dus daarna moet je het zelf uitproberen.
Onwennig
Toch ietwat zenuwachtig rijden we het terrein op. Elders in Australië is Aboriginal grondgebied streng verboden voor vreemden, dus we voelen ons wat onwennig. Op het grasveld spelen zwarte en blanke kinderen een partijtje voetbal. De blanken behoren bij een groep die morgenochtend weggaat. Daarna zijn wij aan de beurt voor een culturele les.
Foto: Sarah Vermoolen
Onbegrip
‘s Ochtends vroeg arriveren de andere dagtoeristen: drie Australische stellen afkomstig uit het hele land. De kinderen van het stel uit de omgeving van Melbourne zijn doodsbang. De jongste heeft zich verstopt onder de bank en durft niet tevoorschijn te komen. Het ijs is al snel gebroken als hij ontdekt dat de zwarte kinderen dezelfde interesse hebben. De waterpoel blijkt een favoriet speelgebied. De volwassenen biechten op dat ze bar weinig kennis hebben van de Aboriginal cultuur. Dat is geen probleem, want we worden snel ingewijd in de belangrijkste ambachten. Na een korte demonstratie moeten we onder grote hilariteit het zelf uitproberen. Op boomschors schilderen we met verf uit de bush allerlei patronen. De kinderen beschilderen elkaar. Manden vlechten is een puur vrouwelijke aangelegenheid. Er wordt dan ook raar op gekeken als mijn vriend het ook probeert. Hij maakt het daarna weer helemaal goed als het hem als enige lukt om met een vuurstokje vuur te maken. Ook bij het didgeridoo spelen en boemerang werpen scoort hij hoog. De gids Richard lacht dat ik maar trots moet zijn op zo’n man. ‘Het kan nog van pas komen.’
Foto: Sarah Vermoolen
De Bush in
Australiërs zijn echte natuurmensen, zowel de inheemse als de blanke bevolking. Een tocht door de bush is voor de Aussies het hoogtepunt van de toer. De gids Long John kan van elke boomsoort wel een functie noemen, variërend van voedsel, geneesmiddel tot gebruiksmiddel, zoals een borstel. We zijn zwaar onder de indruk. Voor ons lijkt alles in de bush op elkaar. Long John kijkt echter met heel andere ogen. Door goed naar de natuur te kijken, kan hij overal zijn weg vinden. Maar met een plattegrond zou hij in de stad verdwalen.
Dit is een voorbeeld van een tekst voor Sonera
