Down Under gebeurt niet zoveel spectaculairs. Spannende verhalen over wat sommige toeristen is overkomen, gaan dan ook vele jaren mee. In de hoofdrol: haaien en krokodillen.
Huwelijksreis
Veel gevaar dreigt er niet op het vasteland. Australië is een van de meest veilige landen ter wereld om door heen te reizen. De zeer giftige spinnen en slangen vergeten we even voor het gemak. De spanning zit ‘m in het water…. Een groot deel van de haaien levert absoluut geen gevaar op voor mensen. Maar er zijn uitzonderingen. Een oud verhaal over de fatale afloop van een huwelijksreis. Het huwelijk was een kort leven beschoren, want de vrouw zag voor haar ogen haar man in de bek van een haai verdwijnen. Ze zal sindsdien nog veel nachtmerries hebben. Maar of het verhaal echt zo gebeurd is, kun je je afvragen.
In scène gezet?
Een andere gebeurtenis boeit nog steeds door het open einde. Een paar jaar geleden ging een duikersechtpaar met een boot naar het koraalrif. Zoals gebruikelijk werden alle passagiers geteld voordat ze het water ingingen. Want je hebt immers anders geen idee met hoeveel mensen je weer terug moet varen. Terug in Cairns bleef op de boot een tas achter van een passagier. Pas de volgende dag besloot de bemanning het hotel te bellen dat de gast zijn bagage moest ophalen. De persoon bleek niet terug te zijn gekomen van de duiktrip. Toen pas brak de paniek uit. Een zoektocht naar het echtpaar leverde weinig op. Na weken werd bij het rif een duikersnotitiebord gevonden met daarop “help”. Waarschijnlijk een grap van een toerist. Er zijn verschillende lezingen: het duo bleef per ongeluk achter en is opgegeten door een haai. Of het was een verdwijntruc omdat de man strafbare feiten had begaan in een Aziatisch land. Het verhaal gaat namelijk dat op een ander schip met uitsluitend Japanse gasten op de terugweg verschillende mensen Engels hebben horen praten. Of het waar is?? Het maakt het verhaal wel weer wat spannender.
Dronken onderwijzeres
De verhalen over krokodillen doen het altijd uitstekend. Grof geschat zijn er de laatste tientallen jaren hooguit twintig mensen opgepeuzeld door krokodillen. Bij een reis door Daintree National Park hoort het volgende verhaal. De rivier Daintree is het leefgebied van de gevaarlijke zoutwaterkrokodil. Elke toerist wordt hiervoor gewaarschuwd door borden. De onderwijzeres die een gezellig avondje in de kroeg had doorgebracht, vond de waarschuwing nogal overdreven. Zij besloot dit te bewijzen door een duik te nemen onder toeziend oog van haar vriendin. De laatste zag tot haar grote schrik hoe de dronken vrouw snel onder water verdween. Ze werd niet levend teruggezien.
Drie keer is scheepsrecht
Een ander verhaal over dezelfde rivier: een veerboot kwam midden op de rivier tot stilstand. De motor had het begeven. De eigenaar wilde zich niet laten kennen en zwom naar de kant om gereedschap te halen. Er gebeurde niets. De man keerde zwemmend terug met gereedschap. Weer bleek de overtocht volledig veilig. De held van dit verhaal miste nog een werktuig en dook opnieuw het water in. Deze duik werd hem fataal. De krokodillen, die pas bij de derde keer toeslaan, zagen toen hun kans. Ik wist niet dat krokodillen tot drie kunnen tellen.
Bij al deze verhalen krijg ik sterk de indruk dat het een soort bedtijdverhaaltjes zijn. Het motto is duidelijk: pas goed op en ga niet zomaar de rivier of zee in. En daarna lekker slapen.
Dit is een voorbeeld van een tekst voor Sonera