17 Dec Dichtbij huis
Er was een tijd dat ik de hele wereld overvloog. Lang geleden kon dit nog, toen ik me nog niet bewust was dat het slecht was voor het milieu en heel lang voor corona. Ik kan me nog goed herinneren dat ik aankwam in Australië en dat ik erg moest wennen aan het Australische accent. De man die naast me had gezeten in het vliegtuig zei ‘See you later.’ Het duurde even voordat het tot me doordrong dat iedereen zo elkaar begroet en dat dit niet betekende dat we elkaar nog eens zouden treffen. Op Curaçao werd ik de eerste nacht wakker en had geen idee waar ik was. Met als gevolg dat ik letterlijk de weg kwijt was in de hotelkamer met een val als gevolg.
Wanneer ik rondreisde om reisboeken en verhalen te maken, was ik meestal maandenlang alleen in een razendtempo verslag aan het doen. Dat was eenzaam maar ook beleefde je daardoor van alles. Zo zal ik nooit vergeten dat ik in Nieuw-Zeeland op 1 dag moest paardrijden langs geisers, daarna met een zeilboot een tripje maakte over een meer naar Maori kunst in een grot, vervolgens moest ik een helikopter in om daarna met een jetboat door een kloof te racen. Wat was ik misselijk. De dag eindigde iets rustiger in een natuurlijke spa. Het had ook wel wat als je er zo op terugkijkt.
Een paar jaar geleden schreef ik de roman Trip. Ik was uitgenodigd om in een klein hotel aan de Normandische kust te schrijven. In de metro in Parijs had ik een kortstondige ontmoeting met een Franse schrijver die me de weg wees naar de trein naar de kust. We spraken af dat we in elkaars boek een figurantenrol zouden spelen. Of ik hem echt heb verwerkt, weet ik eigenlijk niet meer. Bij aankomst in het hotel was ik vanwege de wintersluiting de enige gast. Het werkte goed voor mijn verbeelding want veel van wat toen in mijn hoofd speelde is in het boek terecht gekomen. Een verlaten hotel in Italië waar ik een half jaar daarvoor was, was overigens de aanleiding voor het boek Trip. Daar begon het verhaal.
Tegenwoordig reis ik virtueel de hele wereld rond, zelfs de afgelopen weken heb ik in opdracht nog teksten gemaakt over diverse bestemmingen wereldwijd. Vandaag echter mag ik er weer even echt op uit. Op loopafstand van huis beleef ik de Zaanstreek voor een nacht vanaf een andere plek. Ik ben uitgenodigd op een zeer speciale plek. Wie weet gaat dat me inspireren om het vervolg op Trip nu eindelijk af te maken. Voor het zover is, ga ik natuurlijk eerst nog even bij een speciale Zaankanter langs zodat ik vanavond lekker kan eten. Ik heb zo’n vermoeden dat dit vast wel weer mooie verhalen (in mijn hoofd) gaat opleveren.